GELSİN HAYAT BİLDİĞİ GİBİ - CEZA

 

Birer birer kayıp gider de her bir sevilen
Yenisi gelmez, eline geçmez hele ki değeri hiç bilinmeyen
Yürekte varsa sevgiden de ötesi
Sen ağlasan da boş
Işık da yaksan nafile, odan karanlık, hep loş
Hayatın emri hep koş

Bayağı bir bekledim boş

Yaşantım sanki bir savaş ve hoş da bazen
Ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda
Yoksa hep gülerdi insan, hep kalırdı masum

Saygıda bir kusur ettiğinde minnetin de değeri yok
Kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur
Fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten

Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken

Her anım birini özler, rüyada yolunu gözlediğim
Düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım
Bitince yalnızım, gözümü açtığımda kalmışım
Yanımda ailem, bir de arkadaşlarım 

Şimdi boşuna bakma saate, zaman geç oldu
Dün annem elimi tutarken bugün 29 da doldu
Vakit can almaz ancak can yakar
Fakat bir bekle bak, nakavt olursan çok sakat
Mücadeleyle geçen hayatta son round
Kazanmak herkes ister
Ne istediğini bilmektir önemlisi, var mı listen?

Hayallerin, hırsın, cesaretin
Sabır selametimse intikam felaketimdir

Ne mektebimde vardı huzurum ne vardı evde
Çıkıp bir başıma ağlamaktı belki caddelerde
Hayallerin kurulduğu ve düşlerin yok olmadığı
Bu gözlerinse dolduğu, zamanın donduğu bir yerdeyim
Düşünceler dumanlı dağlar aynı, gözse puslu

Bir bakmışım mesafeler uzun ve tozlu
Benimse yol yürür gider bir seyyah olurum
Ne paranın bir değeri vardır aslında ne de şerefle onurun 

Ameleydim eskiden, şafak sökerdi her gün işe giderken
Cebimde yoktu bir kuruş, Üsküdar'ımın her bir yeri yokuş
Her gün yeni bir suç, ittiler fakat ben olmadım tuş
Kanatlı doğmamış kuş

Vakit hiç geçmemişti, ben hep aynı yerde saydım

Ekmekle vardı kavgam, daha bir sertti günler

Ve geçmişeydi saygım, gelecekti kaygım, kelebekti kalbim
Akar giderdim, olsa bile bir derdim hep gülerdim
Ve ağladığımı görebilen bir annem bir de ben

İnceden bir perde vardı gözlerimde
Göz görür fakat dilim susardı
Ayaklarım, elim, kolum da bağlı
Hayat bu dile kolay velakin her bir yerine ağrı

Ve kimi zaman düşündüm
Aslında hiç üşenmedim ben hep düşündüm
Hayata karşı dört silahşör hep güler sanmıştım
Bu öyle lanet olası toz bir pembe ki
Bir baktım her şey ciddi ve hemen uyandım

Gelsin, hayat bildiği gibi gelsin
İşimiz bu, yaşamak
Unuttum bildiğimi doğarken
Umudum, ölmeden hatırlamak