“Kolay gelsin!” dedi.
“Bu sıcakta mı?” dedi işçi.
“Doğru, işiniz çok zor!”
“Bütün gün mahvoluyoruz. Bu Allah’ın belâsı yerde çimentoyla uğraşıp toz içinde yüzüyoruz. Yorgunluktan bitiyorum, sonrası bir sürü angarya, getir görür!”
“Allah kolaylık versin!” dedi adam ve yoluna devam etti.
Kaldırımı döndüğünde aynı inşaatın diğer tarafında çalışan başka bir işçi gördü. Yüzünde gülümseme, kendince şarkı söyleyerek diğer işçinin yaptığı işi yapıyordu.
“Kolay gelsin!” dedi adam.
İşçi gülümseyerek döndü ve “Sağol!” dedi
“İşiniz çok zor değil mi?”
“Zor ama iyi yapıyoruz!” dedi işçi, “Bu bina şehrin en büyük binalarından biri olacak ve bunu biz yapıyoruz. Kesinlikle kolay iş değil ama hep beraber başaracağız. Yoruluyorum ama bu başarıya ortak olduğum için yorgunluğumu unutuyorum.” Ve gülümsedi.
Adam uzaklaşırken “Ne kadar garib!” diye düşündü. Aynı işi yapan iki işçi, ne kadar farklı düşünüyorlar! Birisi yaptığı işten bıkmış, diğeri başarıya ortak ve mutlu.
Ahmet Şerif İZGÖREN'in "İş Yaşamında 100 Kanguru" adlı kitabından alıntıdır. (sf. 98-99)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder