Ertesi sabah müthiş bir gürültüyle uyanır, mahallenin çoçukları kapının hemen önünde top oynamakta, birbirlerini kovalamakta ve yaramazlık yapmaktadırlar.
Şaşkın halde balkona çıkan Müjdat bey, yan balkondaki komşusu Nevzat bey´in sesini duyar "Sakın bagırıp çagırmayın der" der, "Nevzat Bey sizden önceki polisi bile getirtti, çoçuklar çok daha azdılar. Önceki ev sahibi evi bu yüzden sattı size söylemedi mi?"
Müjdat bey alı al moru mor eve girer..
Ertesi sabah camları kıran topun sesiyle uyanır ve elinde topla dışarı çıkar....
"Çoçuklar merhaba."
"!..."
Ben mahalleye yeni taşındım ve sizin sesinizle uyanmak, coşkunuzu duymak beni neşelendiriyor. Size her gün bir milyon versem, buna her sabah devam eder misiniz?"
"TABİİ"
O günden itibaren Müjdat bey çoçuklara, çoçukların gürültüsünden bıkmış mahallelininşaşkın bakışları arasında her sabah bir milyon lira öder. Çoçuklar durumdan mesut gürültüyü arttırırlar.
Bir sabah Müjdat bey ödeme için kapıya çıkar ve çoçuklara "Arkadaşlar, üzgünüm kriz malum, piyasa çok durgun, size bundan sonra günde iki yüz elli bin lira verebilecegim ne dersiniz?"
Çoçuklar hep bir ağızdan "Babalık bu paraya bu iş yapılır mı? Sen kimi kandırıyorsun?" derler ve bir daha orada hiç oynamazlar.
Ahmet Şerif İZGÖREN'in "İş Yaşamında 100 Kanguru" adlı kitabından alıntıdır. (sf. 190-191)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder